Hacı-İvan Pani dädu
Hacı-İvan Pani dädu oturardı evin başında da siiredärdi, ne olêr sokakta. Onun en sevdii işiydi ‒ oturmaa patçaazda da alçak aul aşırı, sık-sık kıpıştırarak gözlerini, bekçi gibi bakmaa sokaa. Kolhozda traktoristlik işini braktıynan taa, buldu bu işi, da bu iş ölä yapıştı onun üreenä, ölä uygun geldi, ani o zorlan ayırılardı patçaazından, açan lääzımdı bir iş yapmaa ya sıra gelärdi imää hem uyumaa.
Kavradım seni iki elimnän
Kavradım seni iki elimnän,
Düşlerim benim çıktı aslı,
Bana geldin zeedä kaslı
Tombarlak belinnän.
Dudaklarıma yapıştı güüdän,
Hem sarı teninin kokusu, ‒
Çektim onu güüs dolusu, ‒
Çıkmêêr hiç güüsümdän.
Dişlerimdä kaldı iişimsi dat,
Açan yumduydum gözlerimi,
Bitirmedim sözlerimi,
Ayvadan yok imdat.
Bän olaydım primar
Bizim kasabamız gittikçä büüyer. İnsannarı büüyer, aaçları büüyer, panayır da büüyer. Panayır öbürlerdän taa hızlı büüyer, onun için hepsi satıcılara er etişmeer. Birkaç ay oldu, gittiydim panayırdan kapacık almaa, demir kapacık, bizimkisi taman manca yapardı kış için. Ev içindä kapacık bitmişti, da gittim kapacık almaa. Baktım, panayır işi ilerlämeer, satıcılara er yok: kim yol üstündä malını satêr, kim örtü üstündä, kim maşinasından. Okadar çok satıcı var, ani bir olimpik stadionuna sıımaz o insannar. “Pii, ‒ dedim, ‒ bu iş bölä olmaz. Bän olaydım primar, yapaceydım büük bir panayır, da hepsi bu zavalıcıklar sıısınnar ona”.
Uşaklara deyni
Tavşamda var bir alma,
Taa bir dä verdi tilki.
Hadi bilin, tavşamda
Kaç alma oldu? … (iki)
Hayta köpeklär
Köpeklär hızlı salêrlar,
Acıyêr yaraları,
Hep yaraları yalêêrlar,
Sarardêrlar kaarları.
Dalamaa hep uzanêrlar, ‒
Gıcırdêêrlar dişleri.
Aaçları hep nışannêêrlar,
Gelmesä dä pişleri.
Gezinerlär salt sürüylän,
Korkaklık var kanında.
Cenk ederlär herbir küülän
Hırsızın tarafında.
Hayta köpeklär sabaadan
Korkudêrlar milleti.
Haytalıı sade yalaadan
Hem kokunca leş eti.
Viktor Kopuşçu 