Diil çoktan benim elimä geçti çok meraklı bir el yazması. Ne bän bunu istediydim, ne yaratmanın yaradıcısı, ne dä o karı, angısı kvartirasının bir içerini bana kiraya verärdi. Taa içer için annaşırkana, Elizaveta Pavlovna, komratlı bir askerin dulu, bana sölediydi, ani o içeri en bitki kiraya vermişti bir yıl geeri Kongazlı bir çocaa, angısının adını aklına getirämedi, Peti mi, Paşi mi o çocuun adıymış.

Elizaveta Pavlovnanın laflarına görä, o kongazlı «fasıl» çocuk universitettä üürenärmiş ya üüredici, ya soţiolog, ya psiholog, ölä bişey — adam zanaatlarından diil ama. Adı bilinmeyän bu student ev saabisinnän pek-pek lafetmäzmiş, ama parayı vakıdında ödärmiş, her ayın bitki günündä. Evä dostlarını getirmäzmiş, çok vakıt içerdä kendi başına geçirärmiş. Bezbelli, islää üürenärdi bu delikannı. Ev saabisinin aklında pek bilgi brakmamış, üürenmesi bittiynän, çıkıp-gitmiş, sade bir karton kutu brakmış içerdä birkaç kiyatlan hem tefterlän. Açan Elizaveta Pavlovna o çıktıktan sora birazdan telefon etmiş ona, sayılêr, gel da al o korobkanı, o demiş, var nicä sıbıdasınız, önemni bişey yok orada.

Kocasından disţiplinayı üürenmiş olan karı da, bilgiyä hem yazıya saygı gösterän bir insan olarak, kıyamamış gübürlän atmaa bu ariflik kaynaklarını da koymuş bir tarafa, umut ederäk, ani o kutuyu verecek birinä. O biri dä bän oldum, açan bir yıldan sora girdim o içeri, neredä okunmuştu o kiyatlar hem yazılmıştı tefterlär.

Tozlanmış kutunun içindä bän buldum birkaç soţiologiya hem psihologiya kiyadını, gözümä ilişti Emil Dürkgeym hem Zigmun Freyd, literaturadan, allele, vardı Soljeniţın, sora birkaç ders kiyadı hem dört-beş kalın tefter. İlktän bän sandım, ani onnar konspekt, ama, açan başladım aktarmaa köşeleri kirlenmiş sayfaları, annadım, ani bu bir günnük gibi bişey, ya memuarlar. Çocuk kendi fikirlerini aktarmış bu sayfalara, halizdän dä fasıl bir erif, diil mi?!

Tefterlerdä yazılıydı uzun hem kısa yazılar, kimileri yaklaşardı novela ya da annatma janrasına, kimileri sade birkaç sıracıktı, sayıklamalar. Onnarın arasında derstän yazılar da bulunardı, derstä canı sıkıldıynan, genç yazıcı, boşuna darsımaa deyni, karalarmış sayfaları, brakıp kenarlarda üüredicilerin komik resimnerini.

Bana kalsa, bu delikannı şindi neredäysä Moskvanın dolayında işleer ya da Germaniyaya kazanç için gitti. Annayıp, ani bu el yazmaları hem Freydlär para vermeyeceklär, canı çok acımadı onnara, olmalı, açan söledi ev saabisi yok etsin o kutuyu. Bän dä, bu işlerindän yanından geçämeerim, onun için isteerim burada paylaşmaa onun kimi yazılarını, angılarında var ustalık hem fayda. Ama eer siz bularsaydınız o çocuu, söläyin, ani, istärsä, var nicä geeri alsın kutusunu, kär bu annatmaları biz tiparlayacez onun adınnan.

Kiyatçılıı sevän V. Kopuşçu

Avdarma tarafından ilk güneş okçaazları başladılar etişmää Yalpunun tuzlu çayırına. Yaz vakıdı güneş, taa beş yokkan, duuêr, nicä edi aylık uşak. Güneşin ilk şafkını görer Yalpunun öbür tarafındakı tepedä bulunan evlerin pençereleri. Bu pençerelerin arasında var dışyandan çoktan boyanmamış soluk maavi renkli süvelär, şafk camdan girer içeri, neredä uyuyêr Nasta bulü, altmış beş-etmiş yaşlarında bir karı. Continue reading →